അഗ്നി

എന്റെയുള്ളിൽ വീണ്ടും ഒരഗ്നി രൂപം കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. എന്റെ ചിന്തകളെ, സ്വപ്നങ്ങളെ, ശരീരത്തിലൂടൊഴുകുന്ന ചുടുചോരയെ, എല്ലാം തിളച്ചുമറിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നൊരഗ്നി. അതീ ലോകത്തോടും ഇവിടുത്തെ വ്യവസ്ഥിതികളോടുമുള്ള പോരാട്ടമാവാം. എന്റെയുള്ളിലെവിടെയോ ഉള്ള നന്മയുടെ, അല്ല, തിന്മയുടെ നേർത്തൊരംശം ഈ അഗ്നിയിലുരുകി, ഒടുവിൽ ബാഷ്പീകരിച്ച് എവിടെയോ മറഞ്ഞില്ലാതാവും. പിന്നെ ശരി മാത്രം. നന്മ മാത്രം. ലക്ഷ്യത്തിലെത്താൻ ഇനി എനിക്ക് മാർഗ്ഗം തെറ്റില്ല. നേരെ ചലിക്കും എന്റെ കാലുകൾ. മുന്നോട്ട് തന്നെ ചലിക്കും ഞാൻ. അക്ഷരങ്ങൾ വാക്കുകളാക്കി അമ്മാനമാടും എന്റെ തൂലിക. ആ വാക്കുകൾക്ക് തണുത്തുവരുന്നൊരു ശരീരത്തിൽ നിന്നുമൊഴുകുന്ന ചുടുചോരയുടെ നിറവും ഗന്ധവുമുണ്ടാകും. ബ്രഹ്മാണ്ഡത്തിന്റെ ഏതോ ഒരപ്രസക്തമായ കോണിൽ നിന്നും എന്തിനോ വേണ്ടിയുള്ള ഈ പോരാട്ടങ്ങൾ, മാപ്പർഹിക്കാത്ത അപരാധങ്ങൾ, എല്ലാറ്റിനും മൂകസാക്ഷിയായി കാലം. ഇവിടെയിനി ചോദ്യോത്തരങ്ങൾക്ക് പ്രസക്തിയില്ല. സമയവും. കിട്ടിയതെല്ലാം പലിശയടക്കം തിരിച്ചു നൽകാൻ സമയമായിരിക്കുന്നു. ഈ നിമിഷം മുതൽ. ചുറ്റുമുള്ള ഇരുട്ടിനെ കീറി മുറിച്ചും, ഉറക്കം നടിക്കുന്നവരുടെ കണ്ണുകൾ കുത്തിത്തുറന്നും കേട്ട ഭാവം നടിക്കാത്തവരുടെ കാതുകളിൽ വിളിച്ചു കൂവിയും, ദേഹവും മനസ്സും ഒരു പോലെ പൊള്ളിച്ചും ആ അഗ്നി തിളച്ചു മറിഞ്ഞു പൊങ്ങി ഒരഗ്നി പർവ്വതം പോലെ പുകതുപ്പിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു, പൊട്ടിത്തെറിക്കാൻ പാകത്തിനൊരഗ്നിപർവ്വതം പോലെ. ആ പൊട്ടിത്തെറിയിൽ സംഹാരരൂപം പൂണ്ട് എല്ലാം നശിപ്പിച്ച് വീണ്ടും എനിക്ക് ശാന്തമായുറങ്ങണം -  വീണ്ടും കഴുകിക്കളയാൻ, എല്ലാം തെളിയിക്കാൻ സമയമാകുന്നതു വരെ...